De advocaat en de cliënt
Het is een eer om deze toga te dragen. De eer die de samenleving ons schenkt, door het vertrouwen dat ze in ons stelt. Kunnen we ons het spel van gerechtigheid voorstellen zonder tussenkomst van de advocaten? Kunnen we een almachtige, totalitaire staat steunen, een exclusieve priester van het algemeen belang, zonder dat de individuen, jij en ik, in staat zijn om onszelf te verdedigen? Bestaan ? De stoomwals van de samenleving is alleen toelaatbaar als er sprake is van ‘checks and balances’.
Een strafproces is het hele land tegen één man. Alleen. De wetgever vergist zich niet. Er is geen voorbeeld waar de democratie kon overleven toen advocaten werden afgeschaft. Zij zijn de ankerpunten voor individuele vrijheden.
Is het niet zo dat als de staat nodig is, het toch beter is dat we er zo min mogelijk hoeven van te ondergaan?
In elk proces, elke keer dat er vervolgingen zijn, is het de officier van justitie die ze uitoefent. Hij is de advocaat van de gemeenschap. Daarom wordt hij voor de rechtbanken de advocaat-generaal genoemd. Als hij geen "generaal" is, is hij advocaat.
Hij is er voor één man. Voor één reden. Voor één verdediging. Voor één bekentenis, meestal. Voor één mysterie. Voor het onmogelijke, of zelfs om advocaat van de duivel te zijn. Het is alleen dat, zie je, deze advocaat is niet zomaar iemand. Hij draagt hetzelfde gewaad als de aanklager, hetzelfde gewaad als de voorzitter van de rechtbank. De kostuums zijn identiek. De rang is ook hetzelfde, ondanks het respect dat we, technisch, tonen aan de magistraten. Meestal geven ze ons respect terug. Een kwestie van kwaliteit. Het is ook zo dat de advocaat de enige is die, in termen van de wet, in de uitvoering ervan, het recht heeft om naast een persoon te staan om tegen de procureur des Konings te zeggen: "Nee, meneer de Procureur des Konings. Nee, meneer de Advocaat-Generaal. "En de rechtbanken en tribunalen beoordelen elkaars middelen. Omdat de Procureur des Konings of de Procureur-Generaal of de Advocaat-Generaal, zeg ik "eenvoudig" met alle respect voor hen, de vertegenwoordigers zijn van degene die door de grondwet is aangewezen om het land te belichamen: het staatshoofd.
Vaak wordt genegeerd dat de advocaat dus degene is die, gekleed in hetzelfde gewaad als deze "aanklager", het recht heeft om nee te zeggen tegen “het staatshoofd”. Daarom is de advocaat het enige bolwerk van echte democratie. Dat hij in het systeem de verdediging van het individu belichaamt. Dat zijn dagelijkse strijd die van de vrijheid is.
Xavier Magnée
Licenciaat Europees Recht
Mentor